Tempus tantum nostrum est: Крылатые латинские изречения

Крылатые латинские изречения

Tempus tantum nostru — Латинский

Латинский

Ille ad Lūciam vertit. “Salve . . . “ “Lūcia. Sum Lūcia Acilius.” “Ita vērō, Lūcia. Amāvistī Catullum nostrum? Est poēta novissimus. Videō libellum in manū. Tulistī nōbīs poēticam?” rogāvit ille. “Tē amābō, lege nōbīs.”

Английский

He turns to the latest news. «Good afternoon. . . «» Light. I am a light Acilius. » «Yes, Lucia. I loved Catulllus us? Is a poet last. See certificate in hand. Tulistī poetic? » asked he may be. «My mind, read us.»

Последнее обновление: 2020-04-11

Частота использования: 1
Качество:

Источник: Анонимно
Предупреждение: Содержит скрытое HTML-форматирование

Тату шрифты ONLINE подбор, красивые шрифты для тату надписей

Шрифты предназначены только для личного некоммерческого использования.

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Поделись ссылкой на наш сервис,
чтобы активировать все шрифты
Применить шрифт

Применить шрифт

Времена №20 (Титул и содержание)

Грамматика латинского языка в таблицах

Кузнецова Елена Валерьевна | сайт музыкального руководителя

Когда учёных стало больше, хороших людей стало меньше, потому что простая и очевидная добродетель превратилась в тёмную и велеречивую науку и учит нас рассуждать, а не жить.

Сенека

  Дорогие друзья!         

Наш мир стремительно меняется, и мы ежедневно способствуем этим изменениям. Ведь именно мы воспитываем и обучаем будущих граждан планеты. Мир, который мы оставим детям, в значительной степени зависит от того, каких детей мы оставим миру.

Музыка — универсальна, она не имеет границ, и поэтому у музыкального руководителя есть уникальная возможность «путешествовать» вместе со своими воспитанниками в самые отдалённые уголки Земли. Каждое музыкальное занятие приближает детей к пониманию себя и других в широком культурном контексте современного мира «без границ».

Хочется думать, что материалы, представленные на этом мини-сайте, помогут педагогам сделать каждое занятие увлекательным, а каждый праздник незабываемым.

О себе

Я не раз затеривалась в море,

с памятью, осыпанной цветами,

с горлом, полным нежности и боли.

Я не раз затеривалась в море,

как в сердцах детей я затерялась.

Книги, которые сформировали мой внутренний мир

Русская классика, особенно А.П. Чехов и Л.Н. Толстой,«Слепой музыкант» В.Г. Короленко и несколько потрясающих произведений иностранных авторов : 

• «Нравственные письма к Луцилию» Сенеки,
• «Иметь или быть» Эриха Фромма,
• «1984» Джорджа Оруэлла.

Моё портфолио

Как радует своим многоцветием этот чудесный цветок, так и я надеюсь порадовать своими танцами, сценариями и статьями всех, кому интересна музыка и музыкальное воспитание.

Мои публикации:

Добавить грамоту в портфолио

Анастасия Рыжкова, Омск, Россия

Личная информация

Деятельность

скрыта или не указана

Можно редактировать:
да

Обязательно к заполнению:
нет

Можно скрыть настройками приватности:
да

Интересы

скрыты или не указаны

Можно редактировать:
да

Обязательно к заполнению:
нет

Можно скрыть настройками приватности:
да

Любимая музыка

скрыта или не указана

Можно редактировать:
да

Обязательно к заполнению:
нет

Можно скрыть настройками приватности:
да

Любимые фильмы

скрыты или не указаны

Можно редактировать:
да

Обязательно к заполнению:
нет

Можно скрыть настройками приватности:
да

Любимые телешоу

скрыты или не указаны

Можно редактировать:
да

Обязательно к заполнению:
нет

Можно скрыть настройками приватности:
да

Любимые книги

скрыты или не указаны

Можно редактировать:
да

Обязательно к заполнению:
нет

Можно скрыть настройками приватности:
да

Любимые игры

скрыты или не указаны

Можно редактировать:
да

Обязательно к заполнению:
нет

Можно скрыть настройками приватности:
да

Любимые цитаты

скрыты или не указаны

Можно редактировать:
да

Обязательно к заполнению:
нет

Можно скрыть настройками приватности:
да

О себе

скрыто или не указано

Можно редактировать:
да

Обязательно к заполнению:
нет

Можно скрыть настройками приватности:
да

Tempus tantum nostrum est на английском языке с примерами

Латиница

Ille ad Lūciam vertit. «Бальзам. . . «« Люсия. Сумма Люсия Ацилиус ». «Ita vērō, Люсия. Amāvistī Catullum nostrum? Est poēta novissimus. Videō libellum в manū. Tulistī nōbīs poēticam? » rogāvit ille.«Tē amāb, lege nōbīs».

Английский

Он переходит к последним новостям. «Добрый день …» «Свет. Я светлый Ацилий». «Да, Лючия. Я любил нас, Катулллий? Поэт последний. Смотри сертификат в руке.Tulistī poetic? «Может быть, спросил он.» Мои мысли, прочтите нас «.

Последнее обновление: 2020-04-11

Частота использования: 1
Качество:

Ссылка: анонимный
Предупреждение: содержит невидимое форматирование HTML

Omnia, aliena sunt, tempus tantum nostrum est.. Tutte le cose, sono degli altri, soltanto il temps è nostro Seneca — Francesco Dal Pino

SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

Ita fac, mi Lucili: vindica te tibi, et tempus quod adhuc aut auferebatur aut subripiebatur aut excidebat collige et serva. Убедите tibi hoc sic esse ut scribo: quaedam tempora eripiuntur nobis, quaedam subducuntur, quaedam effluunt.
Turpissima tamen est iactura quae per neglegentiam fit.
Et si volueris посещаемость, magna pars vitae elabitur male agenttibus, maxima nihil agenttibus, tota vita aliud agenttibus.
Quem mihi dabis qui aliquod pretium tempori ponat, qui diem aestimet, qui intellegat se cotidie mori?
In hoc enim fallimur, quod mortem prospicimus: magna pars eius iam praeterit; quidquid aetatis retro est mors tenet.
Fac ergo, mi Lucili, quod facere te scribis, omnes horas complete; sic fiet ut minus ex crastino pendeas, si hodierno manum inieceris.
Dum Differenttur vita transcurrit.
Omnia, Lucili, aliena sunt, tempus tantum nostrum est ; в huius rei unius fugacis ac смазка владение natura nos misit, ex qua expellit quicumque vult.
Et tanta stultitia mortalium est ut quae minima et vilissima sunt, certe reparabilia,
imputari sibi cum impetravere Patiantur, nemo se iudicet quicquam debere qui tempus accept, cum interim hoc unum est quod ne gratus quidem potest reddere.
Interrogabis fortasse quid ego faciam qui tibi ista praecipio.
Fatebor ingenue: quod apud luxuriosum sed diligentem evenit, ratio mihi constat impensae.
Не поссум dicere nihil perdere, sed quid perdam et quare et quemadmodum
dicam; causas paupertatis meae reddam.
Sed evenit mihi quod plerisque non suo vitio ad inopiam redactis:
omnes ignoscunt, nemo succurrit.
Quid ergo est? non puto pauperem cui Quantulumcumque superest sat est; tu tamen malo служит tua, et bono tempore incipies.
Nam ut visum est maioribus nostris, «SERA parsimonia in fundo est»; non enim tantum minimum in imo sed pessimum remant.
Vale.

Seneca-Epistula ad Lucilium I (Sen. Ep. Luc. I)

“ Comportati così, Lucilio mio, rivendica il tuo diritto su te stesso и il tempo che fino ad oggi ti veniva portato via o carpito o andava perduto, raccoglilo e fanne tesoro. Convinciti che è proprio così, come ti scrivo: certi momenti ci vengono portati via, altri sottratti e altri ancora si perdono nel vento. Ma la cosa pi vergognosa è perder tempo per negligenza . Pensaci bene: della nostra esistenza buona parte si dilegua nel fare il male, la maggior parte nel non far niente e tutta Quanta nell’agire diversamente dal dovuto.
Puoi indicarmi qualcuno che dia un giusto valore al suo tempo, e alla sua giornata, che capisca di morire ogni giorno ? Ecco il nostro errore.
Vediamo la morte davanti a noi e invece gran parte di essa è già all nostre spalle: appartiene alla morte la vita passata.
Dunque, Lucilio caro, fai quel che mi scrivi: metti a frutto ogni minuto; Сарай Мено Скьяво-дель-Футуро, сейчас ты импадронирай дель презенте.
Tra un rinvio e l’altro la vita se ne va.
Niente ci appartiene , Lucilio, соло в темпе и ностро .
La natura ci ha reso padroni di questo solo bene, fuggevole e labile: chiunque voglia può privarcene.
Gli uomini sono tanto sciocchi che se ottengono beni insignificanti, di nessun valore e in ogni caso Compensabili, Accettano che vengano loro messi in conto e, invece, nessuno pensa di dover niente per il tempo che ha risvuto, quando è proprio cosa che neppure una persona riconoscente può restituire ”

Ти салюто

Mi piace:

Mi piace Caricamento …

Коррелати

Acquae Cutiliae.Tempus tantum nostrum est — Елена Сантилли Либро

ПРИМЕЧАНИЕ LEGALI

а) Garanzia legale, Pagamenti, Consegne, Diritto di recesso

б) Informazioni sul prezzo

Il prezzo barrato corrisponde al prezzo di vendita al pubblico al lordo di IVA e al netto delle spese di spedizione
Il prezzo barrato dei libri italiani corrisponde al prezzo di copertina.
Я библиотека на английском языке Libraccio sono di provienza americana o English.
Libraccio рисует повседневные товары и товары из США и из Гран-Бретаньи, из стран и импортируемых товаров, путешествий в Италии и т. Д.
Il prezzo in EURO è fissato da Libraccio e, in alcuni casi, può discostarsi leggermente dal cambio Dollaro / euro or sterlina / euro del giorno. Il prezzo che pagherai sarà quello in EURO al momento della conferma dell’ordine.
В ogni caso potrai verificare la comfortienza dei nostri prezzi rispetto ad altri siti italiani e, in moltissimi casi, anche rispetto all’acquisto su siti americani o inglesi.

c) Disponibilità

Я окончательно релятивен с указанием всех продуктов Condizioni generali di vendita .

Disponibilità немедленного
L’articolo è немедленный доступный presso Libraccio e saremo in grado di procedure con la spedizione Entro un giorno lavorativo.
Примечание: La disponibilità prevista fa riferimento a single disponibilità.

Disponibile in giorni o settimane (ad es. «3-5-10 giorni», «4-5 settimane»)
L’articolo sarà disponibile entro le tempistiche укажите, что необходимо для рисования, чтобы рисовать dai nostri fornitori e preparare la spedizione.
Примечание: La disponibilità prevista fa riferimento a single disponibilità.

Предоставление доступа к определенным данным
Данные, отображаемые на предыдущей странице, являются указателями на странице детальной информации о продукте.

Attualmente non disponibile
L’articolo sarà disponibile ma non sappiamo ancora quando. Inserisci la tua mail dalla scheda prodotto attivando il servizio Libraccio «avvisami» e sarai contattato quando sarà ordinabile.

Difficile reperibilità
Abbiamo dei problemi nel reperibilità il prodotto. Il fornitore non ci dà informazioni sulla sua reperibilità, ma se desideri comunque effettuare l’ordine, cercheremo di averlo nei tempi indicati. Se non sarà possible, ti avvertiremo по электронной почте e l’ordine verrà cancellato.

Чиуди

Traducción para «tempus tantum nostrum est» en el latin-español diccionario contextual gratuito

сенека

L. ANNAEI SENECAE AD LUCILIUM EPISTULAE

Boek I, краткое 1

SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

1.Ita fac, mi Lucili; vindica te tibi, et tempus, quod adhuc aut auferebatur aut subripiebatur aut excidebat, collige et serva. Убедить tibi hoc sic esse, ut scribo; quaedam tempora eripiuntur nobis, quaedam subducuntur, quaedam effluunt. Turpissima tamen est iactura, quae per neglegentiam fit. Et si volueris atdere, maxima pars vitae elabitur male agenttibus, magna nihil agenttibus, tota vita aliud agenttibus.
2. Quem mihi dabis, qui aliquod pretium tempori ponat, qui diem aestimet, qui intellegat se cotidie mori? In hoc enim fallimur, quod mortem prospicimus; magna pars eius iam praeterit.Quidquid aetatis retro est, mors tenet.

In het Latijn begin een short altijd zoals hierboven. De schrijver noemt zijn eigen naam in de nominativus en de ontvanger in de dativus. Het overgankelijke werkwoord ‘wenst’ of iets dergelijks moet je er bij denken.
salus, salutis F gezondheid
Fac, gebiedende wijs enkelvoud van facio III doen
Lucili, de vocativus van Lucilius
mi, de vocativus mannelijk van meus adj. mijn
vidico I, beschermen, verdedigen
tibi, dativus bij tu, jij
adhuc нареч.tot nog toe
aufero, abstuli, ablatum wegnemen (zie fero)
subripio III, onderkruipen
excido III, wegvallen
colligo III verzamelen, bij elkaar brengen
collige en serva zijn allebei gebiedenvo
collige en serva zijn Allebei gebiedenvo, beijsware
, персидское имя
, персидское имя , persuasum overtuigen met dativus. Als jij iemand overtuigt, staat die iemand in het Latijn in de dativus.
hoc sic esse is een AcI die afhangt van insuade
ut zonder conunctivus, zoals, hoe
quidam adj.een of ander, congrueert hier met tempora
eripio III, afpakken
subduco III, weghalen
effluo III wegvloeien
turpis adj. erg, verkeerd
tamen, echter
iactura, iacturae F verlies
volueris, con perf van volo, vertaal met je zou willen
Atteno III opletten
elabor III deponens, wegglijden
ago III, egi,
agent noti M8) bij
aliud letterlijk iets anders, maar het betekent iets dat niet zou moeten
Quem, vraagwoord M4
het werkwoord do in dabis heeft hier de betekenis ‘noemen’
aliquod adj.N4 ‘enig’ van aliqui of aliquis.
pretium, pretii N prijs, waarde
pono III, posui, positum plaatsen, toedelen
aestimo I schatten, waarderen
dies, diei F en M dag (vijfde Declinatie)
intellego III, intellexi, intellecten metum
cotidie нареч. dagelijks
morior IV deponens sterven
fallo III, bedriegen
prospicio IV in de toekomst zien
praetereo (onregelmatig) voorbij gaan
Quidquid N1 alles dat
aetas, aetatis adv F leven325 retrotijd.Ahter

Fac ergo, mi Lucili, quod facere scribis, omnes horas complete. Sic fiet ut minus ex crastino pendeas si hodierno manum inieceris. Dum Differenttur vita transcurrit.
3. Омния, Люцили, aliena sunt, tempus tantum nostrum est. In huius rei unius fugacis ac смазка владения natura nos misit ex qua expellit quicumque vult. Et tanta stultitia mortalium ut quae minima et vilissima sunt certe reparabilia imputari sibi cum impetravere Patiantur; nemo se iudicet quicquam debere qui tempus accept, cum interim hoc unum est quod ne gratus quidem potest reddere.
4. Interrogabis fortasse quid ego faciam qui tibi ista praecipio. Fatebor ingenue; quod apud luxuriosum sed diligentem evenit ratio mihi constat impensae. Не поссум ме dicere nihil perdere sed quid perdam et quare et quemadmodum dicam; causas paupertatis meae reddam sed evenit mihi quod plerisque non suo vitio ad inopiam redactis: omnes ignoscunt, nemo succurrit.

quod facere te scribis, scribis met ‘te’ als accusativus die een subjectaccusativus genopemd wordt omdat ‘jij’ het onderwerp van de ‘dat zin’ bent en ‘facere’ als infinitivus.quod is het lijdend voorwerp bij facere en wordt de objectsaccusativus genoemd omdat het het lijdend voorwerp is van de ‘dat zin’.
tantum нареч. slechts, alleen maar
complector III, omhelzen
completere is imperativus enkelvoud
fiet, futurum van fit wordt
pendeo II ex, afhankelijk zijn van
crastinus adj. morgen-, hier zelfstandig gebruikt
hodiernus прилаг. van vandaag, hier zelfstandig gebruikt
3. natura (F1) nos (acc) misit in wearionem
bij rei (gen.van res declinatie V zie vormenboekje) horen huius, unius, fugacis ,ubricae als bijvoeglijke naamwoorden
fugax, fugacis прил. vluchtig
quicumque, wie ook maar, onderwerp van vult
ex qua, qua is een betrekkelijk voornaamwoord met владение и антецедент
Voor de structuur van de zin Et … Patiantur zie schema
hoofdzin 90 ut325 mortalium
bijzin 2 quae .. sunt reparabilia
tantus adj. zo groot
imputo I, op iemands rekening schrijven
minima, vilissima en reparabilia, dit zijn allemaal bijvoeglijke naamwoorden die zelfstandig gebruikt zijn
Patior III toelaten daarvan hangten and etc AcI af met en minima.
impetro I verkrijgen
De zin nemo … reddere hangt af van tanta stultitia est ut.
Van iudicet hangt de AcI se (acc) debere (inf) af.
debeo II, verschuldigd zijn
quicquam, iets (lijdend voorwerp bij de inf debere)
qui betrekkelijk voornaamwoord met nemo als antecedent
ne … quidem bijwoord, zelfs niet zijn
Iets (lijdend voorwerp bij de inf debere)
qui betrekkelijk voornaamwoord met nemo als antecedent
ne … quidem bijwoord, zelfs niet zijnédgevenbaitér
gratus
gratus, html III, voorschrijven, adviseren
ista N9 van iste zelfstandig gebruikt
Fateor II deponens, verklaren, hardop zeggen
ratio, rationis F het hoe en wat
impensa, impensae F de kosten
ratio I constat
… evenit is een tussenzin die nergens van afhangt
lees als aliquid quod evenit, то есть, что нормальное значение составляет
evenio IV gebeuren
luxoriosus adj. relaxt hier zelfstandig gebruikt
diligens adj. precies, hier zelfstandig gebruikt
Lees de volgende zin zo: Non Possum dicere me nihil perdere waarbij na dicere de AcI komt me (acc) perdere (inf) nihil lijdend voorwerp bij perdere.
perdo III verliezen
dicam is een conunctivus in de hoofdzin die je moet vertalen door bijvoorbeeld: ‘kan ik zeggen’
quare vraagwoord waarom?
quemadmodum vraagwoord in hoeverre?
reddam, ook hier de consunctivus vertalen
reddo I verantwoordelijkheid afleggen, verklaren
quod… redactis denk hier nog een keer evenit bij
evenit mihi, mij gebeurt denk daar een antecedent bij als ‘hetzelfde’
redigo III, redegi, redactum brengen tot
redactis is ppp M8 en zelfstandig gebruikt bijkrödlique
ru , de meesten, hier zelfstandig gebruikt
vitium, vitii N, fout
ignosco III vergeven
succurro III te hulp komen

5. Quid ergo est? Non puto pauperem, cui Quantulumque superest, sat est.Tu tamen malo служит tua et bono tempore incipies. Nam ut visum est maioribus nostris, SERA parsimonia in fundo est. Non enim tantum minimum in imo, sed pessimum remanet. Vale.

Quid ergo est? een uitdrukking die betekent iets als ‘dus? из ‘en deolved is?’
ergo adv., Bijwoord dus
quid vragend zelfstandig naamwoord N1 / N4, wat?
puto I menen, denken. Dit werkwoord kan gebruikt worden met twee accusativi en betekent dan ‘ik vind’ из ‘ik noem’ Hier moet je dus aanvullen en lezen of er staat ‘non puto eum (hem) pauperem’
pauper, pauperis adj.рука, een onregelmatig прилагательное ван де дерде склонение zie vormenboekje
cui betrekkelijk voornaamwoord met het aangevulde ‘eum’ als antecedent.

hoofdzin non puto pauperem (eum)
bijzin I cui (id) sat est
bijzin II Quantulumque superest

Quantulumque прил. hoeweinig ook maar, hier betrekkelijk zelfstandig gebruikt.
сб. Нареч. bijwoord betekent hetzelfde как satis adv. genoeg
malo, ik wil liever en daar hangt vanaf ‘(ут) туа служит.Malo is een samenstelling van volo en een onregelmatig werkwoord zie vormenboekje
bono tempore denk hier het voorzetsel ‘in’ bij
maiores, maiorum M, betekent letterlijk ‘groteren’, maar is de gewone voordzeruders.
ut onderschikkend voegwoord dat zonder conunctivus, hoe, zoals betekent.
fundum, fundi N bodem
serus adj. лат, те лат
tantum нареч. slechts, alleen maar
enim нареч. bijwoord, хочу
минимум zelfstandig gebruikt N1
imus adj.onderst, hier zelfstandig gebruikt
Vale, het ga je goed. Zo eindigt een Romein zijn brieven
valeo II er goed aan toe zijn en vale is de imperativus enkelvoud.

ГЛАВНАЯ HORATIUS SENECA CAESARKRONIEK

(c) 2016 Academisch Studie- en Uitgeefcentrum Amsterdam

Сенека: Epistulae Morales, Liber I

Сенека: Epistulae Morales, Liber I

L. ANNAEI SENECAE

EPISTULARUM MORALIUM AD LUCILIUM LIBER PRIMUS

И.SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Ita fac, mi Lucili: vindica te tibi, et tempus quod adhuc aut auferebatur aut subripiebatur aut excidebat collige et serva. Убедите tibi hoc sic esse ut scribo: quaedam tempora eripiuntur nobis, quaedam subducuntur, quaedam effluunt. Turpissima tamen est iactura quae per neglegentiam fit. Et si volueris atdere, magna pars vitae elabitur male agenttibus, maxima nihil agenttibus, tota vita aliud agenttibus. [2] Quem mihi dabis qui aliquod pretium tempori ponat, qui diem aestimet, qui intellegat se cotidie mori? In hoc enim fallimur, quod mortem prospicimus: magna pars eius iam praeterit; quidquid aetatis retro est mors tenet.Fac ergo, mi Lucili, quod facere te scribis, omnes horas complete; sic fiet ut minus ex crastino pendeas, si hodierno manum inieceris. [3] Dum Differenttur vita transcurrit. Omnia, Lucili, aliena sunt, tempus tantum nostrum est; в huius rei unius fugacis ac смазка владение natura nos misit, ex qua expellit quicumque vult. Et tanta stultitia mortalium est ut quae minima et vilissima sunt, certe reparabilia, imputari sibi cum impetravere Patiantur, nemo se iudicet quicquam debere qui tempus accept, cum interim hoc unum est quod ne gratus quidem potest reddere.

[4] Interrogabis fortasse quid ego faciam qui tibi ista praecipio. Fatebor ingenue: quod apud luxuriosum sed diligentem evenit, ratio mihi constat impensae. Не опоссум dicere nihil perdere, sed quid perdam et quare et quemadmodum dicam; causas paupertatis meae reddam. Sed evenit mihi quod plerisque non suo vitio ad inopiam redactis: omnes ignoscunt, nemo succurrit. [5] Quid ergo est? non puto pauperem cui Quantulumcumque superest sat est; tu tamen malo служит tua, et bono tempore incipies.Nam ut visum est maioribus nostris, «SERA parsimonia in fundo est»; non enim tantum minimum in imo sed pessimum remanet. Vale.

II. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Ex iis quae mihi scribis et ex iis quae audio bonam spem de te concipio: non discurris nec locorum mutationibus inquietaris. Aegri animi ista iactatio est: primum argumentum compositae mentis existimo posse consistere et secum morari. [2] Illud autem vide, ne ista lectio auctorum multorum et omnis generis voluminium habeat aliquid vagum et instabile.Certis ingeniis immorari et innutriri oportet, si velis aliquid trahere quod in animo fideliter sedeat. Nusquam est qui ubique est. Vitam in peregrinatione exigentibus hoc evenit, ut multa Hospitia habeant, nullas amicitias; idem accidat necesse est iis qui nullius se ingenio knowniter заявитель sed omnia cursim et properantes transfertunt. [3] Non prodest cibus nec corpori accedit qui statim sumptus emittitur; nihil aeque sanitatem impedit quam medicorum crebra mutatio; non venit vulnus ad cicatricem in quo medicamenta temptantur; nonconvalescit planta quae saepe transfertur; nihil tam utile est ut in transitu prosit.Distringit librorum multitudo; itaque cum legere non Возможный квантовый хабуерис, удовлетворяющий квантовый закон. [4] ‘Sed modo’ inquis ‘hunc librum evolvere volo, modo illum.’ Fastidientis gasti est multa degustare; quae ubi varia sunt et diversa, inquinant non alunt. Probatos itaque semper lege, et si quando ad alios deverti libuerit, ad priores redi. Жидкий cotidie adversus paupertatem, жидкий adversus mortem auxili compare, nec minus adversus ceteras pestes; et cum multa percurreris, unum excerpe quod illo die concoquas.[5] Hoc ipse quoque facio; ex pluribus quae legi aliquid apprehendo. Hodiernum hoc est quod apud Epicurum nanctus sum — soleo enim et in aliena castra transire, non tamquam transfuga, sed tamquam explorator -: ‘честа’ inquit ‘res est laeta paupertas’. [6] Illa vero non est paupertas, si laeta est; non qui parum habet, sed qui plus cupit, pauper est. Quid enim отсылка к кванту илли в арке, кванту в ужасе, квантовый паскат aut feneret, si alieno imminet, si non acquisita sed acqunda computat? Quis sit divitiarum modus quaeris? primus habere quod necesse est, проксимус quod sat est.Vale.

III. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Epistulas ad me perferendas tradidisti, ut scribis, amico tuo; deinde рекомендует мне ne omnia cum eo ad te pertinentia communicem, quia non soleas ne ipse quidem id facere: ita eadem epistula illum et dixisti amicum et negasti. Itaque si proprio illo verbo quasi publico usus es et sic illum amicum vocasti quomodo omnes Candidatos ‘bonos viros’ dicimus, quomodo obvios, si nomen non succurrit, ‘dominos’ salutamus, hac abierit.[2] Sed si aliquem amicum existimas cui non tantundem credis Quantum tibi, vehementer erras et non satis nosti vim verae amicitiae. Tu vero omnia cum amico delibera, sed de ipso prius: post amicitiam credendum est, ante amicitiam iudicandum. Isti vero praepostero officia permiscent qui, contra praecepta Theophrasti, cum amaverunt iudicant, et non amant cum iudicaverunt. Diu cogita an tibi in amicitiam aliquis recipiendus sit. Cum placuerit fieri, toto illum pectore admitte; там audaciter cum illo loquere quam tecum.[3] Tu quidem ita vive ut nihil tibi committas nisi quod committere etiam inimico tuo Possis; sed quia interveniunt quaedam quae consetudo fecit arcana, cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce. Fidelem si putaveris, facies; nam quidam fallere documenterunt dum timent falli, et illius peccandi suspicando fecerunt. Quid est quare ego ulla verba coram amico meo retraham? quid est quare me coram illo non putem solum? [4] Quidam quae tantum amicis committenda sunt obviis narrant, et in quaslibet aures quidquid illos urit exonerant; Quidam rursus etiam carissimorum socientiam regidant et, si possent, ne sibi quidem Credituri interius premunt omne secretum.Neutrum faciendum est; utrumque enim vitium est, et omnibus credere et nulli, sed alterum honestius dixerim vitium, alterum tutius. [5] Sic utrosque correhendas, et eos qui semper inquieti sunt, et eos qui semper quiescunt. Nam illa tumultu gaudens non est Industria sed exagitatae mentis concursatio, et haec non est quies quae motum omnem molestiam iudicat, sed растворение и томление. [6] Itaque hoc quod apud Pomponium legi animo mandabitur: «quidam adeo in latebras refugerunt ut putent in turbido esse quidquid in luce est».Inter se ista miscenda sunt: ​​et quiescenti agendum et agentti quiescendum est. Cum rerum natura delibera: illa dicet tibi et diem fecisse se et noctem. Vale.

IV. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Persevera ut coepisti et квантовые potes propera, quo diutius frui emendato animo et compositopossis. Frueris quidem etiam dum emendas, etiam dum component: alia tamen illa voluptas est quae percipitur ex contemplatione mentis ab omni labe purae et splendidae.[2] Tenes utique memoria Quantum senseris gaudium cum praetexta posita sumpsisti virilem togam et in forum deductus es: maius expecta cum puerilem animum Депозитарий и т. Д. В философии viros transcripserit. Adhuc enim non pueritia sed, quod est gravius, puerilitas remanet; et hoc quidem peior est, quod auctoritatem habemus senum, vitia puerorum, nec puerorum tantum sed infantum: illi levia, hi falsa formidant, nos utraque. [3] Profice modo: интеллект quaedam ideo минус timenda quia multum metus afferunt.Nullum malum magnum quod extremum est. Mors ad te venit: timenda erat si tecum esse posset: necesse est aut non perveniat aut transeat. [4] «Difficile est ‘inquis’ animum perducere ad contemptionem animae». Non vides quam ex frivolis causis contemnatur? Alius ante amicae fores laqueo pependit, alius se praecipitavit e tecto ne dominum dentachantem diutius audiret, alius ne reduceretur e fuga ferrum adegit во внутренностях: non putas virtutem hoc effecturam quod efficit nimia formido? Nulli potest secura vita contingere qui de produnda nimis cogitat, qui inter magna bona multos consles numerat.[5] Hoc cotidie meditare, ut possible aequo animo vitam relinquere, quam multi sic complectuntur et tenent quomodo qui aqua torrente rapiuntur spinas et aspera. Plerique inter mortis metum et vitae tormenta miseri fluctuantur et vivere nolunt, mori nesciunt. [6] Fac itaque tibi iucundam vitam omnem pro illa sollicitudinem deponendo. Nullum bonum adiuvat habentem nisi ad cuius amissionem praeparatus est animus; nullius autem rei facilior amissio est quam quae desiderari amissa non potest.Ergo adversus haec quae incidere Possunt etiam potentissimis adhortare te et Indura. [7] De Pompei capite pupillus et spado tulere sententiam, de Crasso crudelis et insolens Parthus; Gaius Caesar iussit Lepidum Dextro tribuno praebere cervicem, ipse Chaereae praestitit; neminem eo fortuna provxit ut non tantum illi minaretur Quantum permiserat. Noli huic tranquillitati confidere: momento mare evertitur; eodem die ubi luserunt navigia sorbentur. [8] Cogita posse et latronem et hostem admovere iugulo tuo gladium; ut potestas maior absit, nemo non servus habet in te vitae necisque arbitrium.Ita dico: quisquis vitam suam contempsit tuae dominus est. Recognosce instance eorum qui domesticis insidiis perierunt, aut aperta vi aut dolo: intelleges non pauciores servorum ira cecidisse quam regum. Quid ad te itaque quam potens sit quem times, cum id propter quod times nemo non possible? [9] At si forte in manus hostium incideris, victor te duci iubebit — eo nempe quo duceris. Quid te ipse decipis et hoc nunc primum quod olim Patiebaris intellegis? Ita dico: ex quo natus es, duceris.Haec et eiusmodi versanda in animo sunt si volumus ultimam illam horam placidi exspectare cuius metus omnes alias inquietas facit.

[10] Sed ut finem epistulae imponam, accipe quod mihi hodierno die placuit — et hoc quoque ex alienis hortulis sumptum est: ‘magnae divitiae sunt lege naturae composita paupertas’. Lex autem illa naturae scis quos nobis terminos statuat? Non esurire, non sitire, non algere. Ut famem sitimque deplellas non est necesse superbis assidere liminibus nec supercilium grave et contumeliosam etiam humanitatem Pati, non est necesse maria temptare nec sequi castra: parabile est quod natura desiderat et appositum.[11] Ad supervacua sudatur; illa sunt quae togam conterunt, quae nos senescere sub tentorio cogunt, quae in aliena litora impingunt: ad manum est quod sat est. Cui cum paupertate bene comfort dives est. Vale.

V. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Quod pertinaciter studes et omnibus omissis hoc unum agis, ut te meliorem cotidie facias, et probo et gaudeo, nec tantum hortor ut perseveres sed etiam rogo. Illud autem te admoneo, ne eorum more qui non proficere sed conspici cupiunt facias aliqua quae inhabitu tuo aut genere vitae notabilia sint; [2] asperum cultum et intonsum caput et neglegentiorem barbam et indictum argento odium et cubile humi positum et quidquid aliud ambitionem perversa via sequitur evita.Satis ipsum nomenphilusphiae, etiam si modete tractetur, invidiosum est: quid si nos hominum consetudini coeperimus excerpere? Intus omnia disimilia sint, frons populo nostra communiat. [3] Non splendeat toga, ne sordeat quidem; non habeamus argentum in quod solidi auri caelatura descenderit, sed non putemus frugalitatis indicium auro argentoque caruisse. Id agamus ut meliorem vitam sequamur quam vulgus, non ut contrariam: alioquin quos emendari volumus fugamus a nobis et avertimus; illud quoque efficimus, ut nihil imitari velint nostri, dum timent ne imitanda sint omnia.[4] Hoc Primum Philosphia Promittit, Sensum communem, humanitatem et congregationem; как профессиональная несимметричная личность. Videamus ne ista per quae admirationem parare volumus ridicula et odiosa sint. Nempe propositum nostrum est secundum naturam vivere: hoc contra naturam est, Torquere corpus suum et faciles odisse munditias et squalorem appetere et cibis non tantum vilibus uti sed taetris et horridis. [5] Quemadmodum desiderare delicatas res luxuriae est, ita usitatas et non magno parabiles fugere dementiae.Frugalitatem exigit Философия, non poenam; potest autem esse non incpta frugalitas. Hic mihi modus placet: temperetur vita inter bonos mores et publicos; подозрительный omnes vitam nostram sed agnoscant. [6] ‘Quid ergo? eadem faciemus quae ceteri? nihil inter nos et illos intererit? ‘ Plurimum: disimiles esse nos vulgo sciat qui Inspexerit propius; qui domum intraverit nos potius miretur quam supellectilem nostram. Magnus ille est qui fictilibus sic utitur quemadmodum argento, nec ille minor est qui sic argento utitur quemadmodum fictilibus; infirmi animi est pati non posse divitias.

[7] Sed ut huius quoque diei lucellum tecum communicem, apud Hecatonem nostrum inveni cupiditatum finem etiam ad timoris remedia proficere. «Desines» inquit «timere, si sperare desieris». Игральные кости, ‘quomodo ista tam diversa pariter sunt?’ Ita est, mi Lucili: cum videantur dissidere, coniuncta sunt. Quemadmodum eadem catena et custodiam et militem copulat, sic ista quae tam disimilia sunt pariter incedunt: spem metus sequitur. [8] Nec miror ista sic ire: utrumque pendentis animi est, utrumque futuri exspectatione solliciti.Maxima autem utriusque causa est quod non ad praesentia aptamur sed cogitationes in longinqua praemittimus; itaque providentia, maximum bonum condicionis humanae, in malum versa est. [9] Ferae pericula quae vident fugiunt, cum effugere, securae sunt: ​​nos et venturo Torquemur et praeterito. Multa bona nostra nobis nocent; timoris enim tormentum memoria reducit, providentia expectat; nemo tantum praesentibus miser est. Vale.

VI. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Intellego, Lucili, non emendari me tantum sed transfigurari; nec hoc promitto iam aut spero, nihil in me superesse quod mutandum sit.Quidni multa habeam quae debeant colligi, quae extenuari, quae attolli? Et hoc ipsum argumentum est in melius translati animi, quod vitia sua quae adhuc ignorabat videt; quibusdam aegris gratulatio fit cum ipsi aegros se esse senserunt. [2] Cuperem itaque tecum communare tam subitam mutationem mei; tunc amicitiae nostrae certiorem fiduciam habere coepissem, illius verae quam non spes, non timor, non utilitatis suae cura divellit, illius cum qua homines moriuntur, pro qua moriuntur.[3] Multos tibi dabo qui non amico sed amicitia caruerint: hoc non potest accidere cum animos in societatem honoura cupiendi par voluntas trahit. Quidni non Possit? sciunt enim ipsos omnia habere communia, et quidem magis adversa.

[4] Concipere animo non potes Quantum Momenti afferri mihi singulos dies videam. ‘Mitte’ inquis ‘et nobis ista quae tam efficacia expertus es’. Ego vero omnia in te cupio transfundere, et in hoc aliquid gaudeo discere, ut doceam; nec me ulla res delectabit, licet sit eximia et salutaris, quam mihi uni sciturus sum.Si cum hac exceptione detur sapientia, ut illam inclusam teneam nec enuntiem, reiciam: nullius boni sine social iucunda provideio est. [5] Mittam itaque ipsos tibi libros, et ne multum operae impendas dum passim profutura sectaris, imponam ipsa notas quae probo et miror accedas. Плюс tamen tibi et viva vox et convictus quam oratio proderit; in rem praesentem venias oportet, primum quia homines ampius oculis quam auribus credunt, deinde quia longum iter est per praecepta, breve et efficax per instance.[6] Zenonem Cleanthes non expressisset, si tantummodo audisset: vitae eius interfuit, secreta perspexit, observavit illum, ex formula sua viveret. Platon et Aristoteles et omnis in diversum itura sapientium turba plus ex moribus quam ex verbis Socratis traxit; Metrodorum et Hermarchum et Polyaenum magnos viros non schola Epicuri sed contubernium fecit. Nec in hoc te accerso tantum, ut proficias, sed ut prosis; plurimum enim alter alteri conferemus.

[7] Промежуточный quoniam diurnam tibi mercedulam debeo, quid me hodie apud Hecatonem delectaverit dicam.Quaeris inquit quid profecerim? amicus esse mihi coepi. Multum profecit: numquam erit solus. Scito esse hunc amicum omnibus. Vale.

VII. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Quid tibi vitandum praecipue existimes quaeris? турбам. Nondum illi tuto committeris. Ego certe confitebor imbecillitatem meam: numquam mores quos extuli refero; жидкость ex eo quod composui turbatur, жидкость ex iis quae fugavi redit. Quod aegris evenit quos longa imbecillitas usque eoffecit ut nusquam sine offensa proferantur, hoc accidit nobis quorum animi ex longo morbo reficiuntur.[2] Inimica есть много сообщений: nemo non aliquod nobis vitium aut commendat aut imprimit aut nescientibus allinit. Utique de maior est populus cui miscemur, hoc periculi plus est. Nihil vero tam damnosum bonis moribus quam in aliquo sceulo desidere; tunc enim per voluptatem facilius vitia subrepunt. [3] Quid me existimas dicere? avarior redeo, ambitiosior, luxuriosior? immo vero crudelior et inhumanior, quia inter homines fui. Casu in meridianum spectulum incidi, lusus exspectans et sales et al., Laxamenti quo hominum oculi ab humano cruore уступчивый.Contra est: quidquid ante pugnatum est misericordia fuit; nunc omissis nugis mera homicidia sunt. Nihil habent quo tegantur; ad ictum totis corporibus ex positi numquam frustra manum mittunt. [4] Hoc plerique ordinariis paribus et postulaticiis praeferunt. Quidni praeferant? non galea, non scuto Repellitur ferrum. Quo munimenta? кавычки? omnia ista mortis morae sunt. Mane leonibus et ursis homines, meridie spectatoribus suis obiciuntur. Interfectores interfecturis iubent obici et victorem in aliam detinent caedem; exitus pugnantium mors est.Ferro et igne res geritur. [5] Haec fiunt dum vacat harena. «Sed latrocinium fecit aliquis, occidit hominem». Quid ergo? quia occidit, ille meruit ut hoc pateretur: tu quid meruisti miser ut hoc spectes? «Occide, verbera, ure! Quare tam timide incurrit in ferrum? Quare parum audacter occidit? Quare parum libenter moritur? Plagis agatur in уязвимость, mutuos ictus nudis et obviis pectoribus excipiant. Intermissum est spectulum: ‘interim iugulentur homines, ne nihil agatur’. Возраст, ne hoc quidem intellegitis, mala instance in eos redundare qui faciunt? Agite dis immortalibus gratias quod eum docetis esse crudelem qui non potest discere.

[6] Subducendus populo est tener animus et parum tenax recti: легкое транзитное объявление. Socrati et Catoni et Laelio excutere morem suum disimilis multitudo potuisset: adeo nemo nostrum, qui cum maxime concinnamus ingenium, ferre impetum vitiorum tam magno comitatu venientium potest. [7] Unum instance luxuriae aut avaritiae multum mali facit: convictor delicatus paulatim enervat et mollit, vicinus dives cupiditatem раздражают, malignus приходит quamvis Candido et simplici rubiginem suam affricuit: quid tu accidere его moribus credis in quosetus fact? [8] Necesse est aut imiteris aut oderis.Utrumque autem devitandum est: neve similis malis fias, quia multi sunt, neve inimicus multis, quia disimiles sunt. Получите в результате квантовые потенциалы; диплом его versare qui te meliorem facturi sunt, illos admitte quos tu potes facere meliores. Mutuo ista fiunt, et homines dum docent discunt. [9] Non est quod te gloria publicandi ingenii producat in medium, ut recitare istis velis aut disputare; Quod facere te vellem, si haberes isti populo idoneam mercem: nemo est qui intellegere te possible.Aliquis fortasse, Unix aut alter incidet, et hic ipse formandus tibi erit instituendusque ad intellectum tui. — Cui ergo ista didici? Non est quod timeas ne operam perdideris, si tibi didicisti.

[10] Sed ne soli mihi hodie didicerim, communabo tecum quae comerunt mihi egregie dicta около eundem fere sensum tria, ex quibus unum haec epistula in debitum resolt, duo in antecessum accipe. Democritus ait, «Unus mihi pro populo est, et populus pro uno». [11] Bene et ille, quisquis fuit — ambigitur enim de auctore -, cum quaereretur ab illo quo tanta diligentia artis spectaret ad paucissimos perventurae, «satis sunt» inquit «mihi pauci, satis est необычный, удовлетворенный nullus».Egregie hoc tertium Epicurus, cum uni ex consortibus studiorum suorum scriberet: ‘haec’ inquit ‘ego non multis, sed tibi; satis enim magnum alter alteri theatrum sumus ‘. [12] Ista, mi Lucili, condenda in animum sunt, ut contemnas voluptatem ex plurium Assensione venientem. Multi te laudant: ecquid habes cur placeas tibi, si is es quem intellegant multi? introrsus bona tua spectent. Vale.

VIII. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] ‘Tu me’ inquis ‘vitare turbam iubes, secedere et Sovientia esse contentum? ubi illa praecepta vestra quae imperant in act mori? ‘ Quid? ego tibi videor inertiam suadere? In hoc me recondidi et fores clusteri, ut prodesse pluribus possem.Nullus mihi per otium dies exit; partem noctium studiis vindico; non vaco somno sed succumbo, et oculos vigilia fatigatos cadentesque in opere detineo. [2] Secessi non tantum ab hominibus sed a rebus, et in primis a meis rebus: posterorumgotium ago. Иллис аликва квае возможносинт продессе конкрито; salutares admonitiones, композиции velut medicamentorum utilium, litteris mando, esse illas efficaces in meis ulceribus expertus, quae etiam si persanata non sunt, serpere desierunt.[3] Rectum iter, quod seroognovi et lassus errando, aliis monstro. Clamo: ‘vitate quaecumque vulgo placent, quae casus attribuit; ad omne fortuitum bonum suspiciosi pavidique subsistite: et fera et piscis spe aliqua oblectante decipitur. Munera ista fortunae putatis? insidiae sunt. Quisquis vestrum tutam agere vitam volet, Quantum plurimum potest ista viscata beneficia devitet in quibus hoc quoque miserrimi fallimur: habere nos putamus, haeremus. [4] In praecipitia cursus iste deducit; huius eminentis vitae exitus cadere est.Deinde ne resistere quidem licet, cum coepit transversos agere felicitas, aut saltim rectis aut semel ruere: non vertit fortuna sed cernulat et allidit. [5] Hanc ergo sanam ac salubrem formam vitae tenete, ut corpori tantum indulgeatis Quantum bonae valetudini satis est. Durius tractandum est ne animo male pareat: cibus famem sedet, potio sitim exstinguat, vestis arceat frigus, sitim exstinguat, vestis arceat frigus, domversomus munus. Hanc utrum caespes erexerit an varius lapisgentis alienae, ничтожный интерес: scitote tam bene hominem culmo quam auro tegi.Contemnite omnia quae supervacuus Labor velut Ornamentum ac decus ponit; cogitate nihil praeter animum esse mirabile, cui magno nihil magnum est. ‘ [6] Si haec mecum, si haec cum posteris loquor, non videor tibi plus prodesse quam cum ad vadimonium advatus descenderem aut tabulis testamenti anulum imprimerem aut in senatu кандидата vocem et manum communum? Михи Crede, Qui nihil agere videntur maiora agunt: humana divinaque одновременный трактат.

[7] Sed iam finis faciendus est et al., Ut institui, pro hac epistula dependendum.Id non de meo fiet: adhuc Epicurum compilamus, cuius hanc vocem hodierno die legi: «Философские услуги oportet, ut tibi contingat vera libertas». Не отличается в diem qui se illi subiecit et tradidit: statim circagitur; hoc enim ipsumphilusphiae servire libertas est. [8] Potest fieri ut me interroges quare ab Epicuro tam multa bene dicta referam potius quam nostrorum: quid est tamen quare tu istas Epicuri voces putes esse, non publicas? Quam multi Poetae dicunt quaephilusphis aut dicta sunt aut dicenda! Non attingam tragicos nec togatas nostras — habent enim hae quoque aliquid severitatis et sunt inter comoedias ac tragoedias mediae -: квантовая дисертиссиморум версия интер мимос iacet! quam multa Publilii non excalceatis sed coturnatis dicenda sunt! [9] Unum versum eius, qui ad Философия pertinet et ad hanc partem quae modo fuit in manibus, referam, quo negat fortuita in nostro habenda:

alienum est omne quidquid optando evenit.

[10] Hunc sensum a te dici non paulo melius et adstrictius memini:

non est tuum fortuna quod fecit tuum.

Illud etiam nunc melius dictum a te non praeteribo:

Дари бонум коду потуит ауферри потест.

Hoc non imputo in solutum: de tuo tibi. Vale.

IX. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Мерито-репрезендат в quadam epistula Epicurus eos qui dicunt sapientem se ipso esse contentum et propter hoc amico non indigere, desideras scire.Hoc obicitur Stilboni ab Epicuro et iis quibus summum bonum visum est animus у пациентов. [2] In ambiguitatem incidendum est, si exprimere ‘aptheian uno verbo cito voluerimus et impatientiam dicere; Poterit Enim Contrarium Ei Quod Signature Volumus Intellegi. Nos eum volumus dicere qui respuat omnis mali sensum: accipietur is qui nullum ferre Possit Malum. Vide ergo num satius sit aut invulnerabilem animum dicere aut animum extra omnem patientiam positum. [3] Hoc inter nos et illos интерес: noster sapiens vincit quidem incommodum omne sed sentit, illorum ne sentit quidem.Illud nobis et illis commune est, sapientem se ipso esse contentum. Sed tamen et amicum habere vult et vicinum et contubernalem, quamvis sibi ipse sufficiat. [4] Vide quam sit se contentus: aliquando sui parte contentus est. Si illi manum aut morbus aut hostis exciderit, si quis oculum vel oculos casus excusserit, reliquiae illi suae удовлетворительный и erit imminuto corpore et amputato tam laetus quam [in] integro fuit ; sed quae sibi desunt non desiderat, non deesse mavult.[5] Ita sapiens se contentus est, non ut velit esse sine amico sed ut possible; et hoc quod dico ‘Possit’ Tale est: amissum aequo animo fert. Sine amico quidem numquam erit: in sua potestate habet quam cito reparet. Quomodo si perdiderit Phidias statuam protinus alteram faciet, sic hic faciendarum amicitiarum artifex substituet alium in locum amissi. [6] Quaeris quomodo amicum cito facturus сидеть? Dicam, si illud mihi tecum sessions, ut statim tibi solvam quod debeo et Quantum, ad hanc epistulam paria faciamus.Hecaton ait, ‘ego tibi monstrabo amatorium sine medicamento, sine herba, sine ullius veneficae carmine: si vis amari, ama’. Habet autem non tantum usus amicitiae veteris et certae magnam voluptatem sed etiam initium et comparetio novae. [7] Quod Interest inter metentem Agricolam et serentem, hoc inter eum qui amicum paravit et qui parat. Атталус философус дисере солебат юкундиус эссе амикум фейсре квам хабере, «quomodo artifici iucundius pingere est quam pinxisse». Illa in opere suo Occupata sollicitudo ingens oblectamentum habet in ipsaicinge: non aeque delectatur qui ab opere perfecto removeit manum.Я фрукту артис suae fruitur: ipsa fruebatur arte cum pingeret. Fructuosior est adulescentia liberorum, sed infantia dulcior.

[8] Nunc ad propositum revertamur. Sapiens etiam si contentus est se, tamen habere amicum vult, si nihil aliud, ut exerceat amicitiam, ne tam magna virtus iaceat, non ad hoc quod dicebat Epicurus in hac ipsa epistula, ‘ut habeat qui sibato » inopi ‘, sed ut habeat aliquem cui ipse aegro assideat, quem ipse Circumventum hostili custodia liberet.Qui se Spectat et propter hoc ad amicitiam venit male cogitat. Quemadmodum coepit, sic desinet: paravit amicum adversum vincla laturum opem; cum primum crepuerit catena, discedet. [9] Hae sunt amicitiae quas temporarias populus appellat; Qui utilitatis causa assumptus est tamdiu placebit quamdiu utilis fuerit. Hac re florentes amicorum turba Circumsedet, около eversos solitudo est, et inde amici fugiunt ubi probantur; hacre ista tot nefaria example sunt aliorum metu relinquentium, aliorum metu prodentium.Necesse est initia inter se et exitus congruant: qui amicus esse coepit quia Expedit ; плацебит, аликвод pretium contra amicitiam, si ullum in illa placet praeter ipsam. [10] ‘In quid amicum paras?’ Ut habeam pro quo mori Possim, ut habeam quem in exsilium sequar, cuius me morti et opponam et impendam: ista quam tu descriptionisgotiatio est, non amicitia, quae ad Commodum accedit, quae quid concutura sit Spectat. [11] Non dubie habet aliquid simile amicitiaeffectus amantium; поссис дисере иллам эссе инсанам амичитйам.Numquid ergo quisquam amat lucri causa? numquid ambitionis aut gloriae? Ipse per se amor, omnium aliarum rerum neglegens, animos in cupiditatem formae non sine spe mutuae caritatis Accendit. Quid ergo? ex honestiore causa coit turpis effectus? [12] «Non agitur ‘inquis’ nunc de hoc, amicitia propter se ipsam appetenda sit». Immo vero nihil magis probandum est; nam si propter se ipsam expetenda est, potest ad illam Accedere qui se ipso contentus est. ‘Quomodo ergo ad illam accedit?’ Quomodo ad rem pulcherrimam, non lucro captus nec varietate fortunae perterritus; detrahit amicitiae maiestatem suam qui illam parat ad bonos casus.

[13] «Se contentus est sapiens». Hoc, mi Lucili, plerique perperam translateantur: sapientem undique submovent et intra cutem suam cogunt. Distinguendum autem est quid et quatenus vox ista promittat: se contentus est sapiens ad beate vivendum, non ad vivendum; ad hoc enim multis illi rebus opus est, ad illud tantum animo sano et erecto et despiciente fortunam. [14] Volo tibi Chrysippi quoque unectionem indicare. Ait sapientem nulla re egere, et tamen multis illi rebus opus esse: «Contra stulto nulla re opus est — nulla enim re uti scit — sed omnibus eget».Sapienti et manibus et oculis et multis ad cotidianum usum needariis opus est, eget nulla re; egere enim needitatis est, nihil necesse sapienti est. [15] Ergo quamvis se ipso contentus sit, amicis illi opus est; шо чупит хабере квам плюримос, нон ут битэ виват; vivet enim etiam sine amicis beate. Summum bonum extrinsecus instrumenta non quaerit; domi colitur, ex se totum est; incipit fortunae esse subiectum si quam partem sui foris quaerit. [16] ‘Qualis tamen futura est vita sapientis, si sine amicis relinquatur in custodiam coniectus vel in aliqua gente aliena destitutus vel in navigatione longa retentus aut in desertum litus eiectus?’ Qualis est Iovis, cum resoluto mundo et dis in unum confusis paulisper cessante natura acquiescit sibi cogitationibus suis traditus.Сказать quiddam sapiens facit: in se reconditur, secum est. [17] Quamdiu quidem illi licet suo arbitrio res suas ordinare, se contentus est et ducit uxorem; se contentus et liberos tollit; se contentus est et tamen non viveret si foret sine homine victurus. Ad amicitiam fert illum nulla utilitas sua, sed naturalis iratio; nam ut aliarum nobis rerum innata dulcedo est, sic amicitiae. Quomodo solitudinis odium est et appetitio societatis, quomodo hominem homini natura conciliat, sic inest huic quoque rei стимул, qui nos amicitiarum appetentes faciat.[18] Nihilominus cum sit amicorum amantissimus, cum illos sibi comparet, saepe praeferat, omne intra se bonum terminabit et dicet quod Stilbon ille dixit, Stilbon quem Epicuri epistula invitur. Hic enim capta patria, amissis liberis, amissa uxore, cum ex incendio publico solus et tamen beatus exiret, interroganti Demetrio, cui cognomen ab exitio urbium poliorcetes fuit, num quid perdidisset, ‘omnia’ inquit ‘bona mea mecum sunt. [19] Ecce vir fortis ac strenuus! ipsam hostis sui victoriam vicit.’Nihil’ inquit ‘perdidi’: dubitare illum coegit an vicisset. ‘Omnia mea mecum sunt’: iustitia, virtus, prudentia, hoc ipsum, nihil bonum putare quod eripi Possit. Miramur animalia quaedam quae per medios ignes sine noxa corporum transeunt: quanto hic mirabilior vir qui per ferrum et ruinas et ignes inlaesus et indemnis evasit! Vides quanto facilius sit totam gentem quam unum virum vincere? Haec vox illi communis est cum Stoico: aeque et hic intacta bona per concrematas urbes fert; se enim ipse contentus est; hoc felicitatem suam fine designat.[20] Ne existimes nos solos generosa verba iactare, et ipse Stilbonis obiurgator Epicurus similem illi vocem emisit, quam tu boni consumerle, etiam si hunc diem iam expunxi. ‘Si cui’ inquit ‘sua non videntur ampissima, licet totius mundi dominus sit, tamen miser est.’ Vel si hoc modo tibi melius enuntiari videtur — id enim agendum est ut non verbis serviamus sed sensibus -, ‘miser est qui se non beatissimum iudicat, licet imperet mundo’. [21] Ut scias autem hos sensus esse communes, natura scilicet dictante, apud поэтам комикум изобретает:

non est beatus, esse se qui non putat.

Quid enim refert qualis status tuus sit, si tibi videtur malus ‘[22]’ Quid ergo? ‘ inquis ‘si beatum se dixerit ille turpiter dives et ille multorum dominus sed plurium servus, beatus sua sententia fiet?’ Non quid dicat sed quid sentiat refert, nec quid uno die sentiat, sed quid assidue. Non est autem quod verearis ne ad indignum res tanta perveniat: nisi sapienti sua non placent; omnis stultitia Laborat fastidio sui. Vale.

X. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Sic est, non muto sententiam: fuge multitudinem, fuge paucitatem, fuge etiam unum.Non habeo cum quo te communatum velim. Et vide quod iudicium meum habeas: audeo te tibi credere. Crates, ut aiunt, huius ipsius Stilbonis auditor, cuius упомянуть priore epistula feci, cum vidisset adulescentulum secreto ambulantem, interrogavit quid illic solus faceret. «Mecum» inquit «loquor». «Пещера» Куи Крейтс inquit «rogo et diligenter atde: cum homine malo loqueris». [2] Lugentem timentemque custodire solemus, ne solitudine male utatur. Nemo est ex imprudentibus qui relinqui sibi debeat; tunc mala consilia agitant, tunc aut aliis aut ipsis futura pericula struunt, tunc cupiditates implas ordinant; tunc quidquid aut metu aut pudore celabat animus exponit, tunc audaciam acuit, libidinem раздражает, iracundiam instigat.Denique quod unum solitudo habet goods, nihil ulli committere, non timere indicem, perit stulto: ipse se prodit. Vide itaque quid de te sperem, immo quid spondeam mihi — spes enim incerti boni nomen est -: non invenio cum quo te malim esse quam tecum. [3] Repeto memoria quam magno animo quaedam verba proieceris, quanti roboris plena: gratulatus sum protinus mihi et dixi, ‘non a summis labris ista venerunt, habent hae voces фундаментум; iste homo non est unique e populo, ad salutem Spectat ‘.[4] Sic loquere, sic vive; vide ne te ulla res deprimat. Votorum tuorum veterum licet deis gratiam facias, alia de integro suscipe: roga bonam mentem, bonam valetudinem animi, deinde tunc corporis. Quidni tu ista vota saepe facias? Audacter deum roga: nihil illum de alieno rogaturus es.

[5] Sed ut more meo cum aliquo munusculo epistulam mittam, verum est quod apud Athenodorum inveni: «tunc scito esse te omnibus cupiditatibus solutum, cum eo perveneris ut nihil deum roges nisi quod rogare Possis palam».Nunc enim Quanta dementia est hominum! turpissima vota dis insusurrant; si quis admoverit aurem, conticiscent, et quod scire hominem nolunt deo narrant. Vide ergo ne hoc praecipi salubriter possible: sic vive cum hominibus tamquam deus videat, sic loquere cum deo tamquam homines audiant. Vale.

XI. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Locutus est mecum amicus tuus bonae indolis, in quo Quantum esset animi, Quantum ingenii, Quantum iam etiam profectus, sermo primus ostendit.Dedit nobis gustum, ad quem responsedebit; non enim ex praeparato locutus est, sed subito deputionus. Ubi se colligebat, verecundiam, bonum in adulescente signum, vix potuit excutere; adeo illi ex alto suffusus est rubor. Hic illum, Quantum Suspicor, etiam cum se confirmmaverit et omnibus vitiis exuerit, sapientem quoque sequetur. Nulla enim sapientia naturalia corporis aut animi vitia ponuntur: quidquid infixum et ingenitum est lenitur arte, non vincitur. [2] Quibusdam etiam constantissimis in conspectu populi sudor erumpit non aliter quam fatigatis et aestuantibus solet, quibusdam tremunt genua dicturis, quorundam dentes colliduntur, lingua titubat, labra concurrunt: haec nec discimiplina eximiplina il sed, excusus vid. суи этиам робустиссимос адмонет.[3] Inter haec esse et ruborem scio, qui gravissimis quoque viris subitus affunditur. Magis quidem in iuvenibus apparet, quibus et plus caloris est et tenera frons; nihilominus et veteranos et senes tangit. Quidam numquam magis quam cum erubuerint timendi sunt, quasi omnem verecundiam effuderint; [4] Sulla tunc erat violentissimus cum faciem eius sanguis invaserat. Nihil erat mollius ore Pompei; numquam non coram pluribus rubuit, utique in contionibus. Fabianum, cum in senatum testis esset indexus, erubuisse memini, et hic illum mire pudor decuit.[5] Non accidit hoc ab infirmitate mentis sed a novitate rei, quae excitatos, etiam si non concutit, movet naturali in hoc содействия corporis pronos; nam ut quidam boni sanguinis sunt, ita quidam incitati et mobilis et cito in os prodeuntis. [6] Haec, ut dixi, nulla sapientia abigit: alioquin haberet rerum naturam sub imperio, si omnia eraderet vitia. Quaecumque attribuit condicio nascendi et corporis temperatura, cum multum se diuque animus composuerit, haerebunt; nihil horum vetari potest, non magis quam Accersi.[7] Artifices scaenici, qui imitanturffectus, qui metum et trepidationem exprimunt, qui tristitiam repraesentant, hoc indicio imitantur verecundiam. Deiciunt enim vultum, verba summittunt, figunt in terram oculos et deprimunt: ruborem sibi exprimere non posunt; nec prohibetur hic nec adducitur. Nihil adversus haec sapientia promittit, nihil proficit: sui iuris sunt, iniussa veniunt, iniussa discedunt.

[8] Iam clausulam epistula poscit. Accipe, et quidem utilem ac salutarem, quam te affigere animo volo: «aliquis vir Bonus nobis diligendus est ac semper ante oculos habendus, ut sic tamquam illo spectante vivamus et omnia tamquam illo vidente faciamus».[9] Hoc, mi Lucili, Epicurus praecepit; custodem nobis et paedagogum dedit, nec immerito: magna pars peccatorum tollitur, si peccaturis testis assistit. Aliquem habeat animus quem vereatur, cuius auctoritate etiam secretum suum sanctius faciat. O felicem illum qui non praesens tantum sed etiam cogitatus emendat! O felicem qui sic aliquem vereri potest ut ad memoriam quoque eius se component atque ordinet! Qui sic aliquem vereri potest cito erit verendus. [10] Элиге итак Катонем; si hic tibi videtur nimis strictus, elige remissioris animi virum Laelium.Elige eum cuius tibi placuit et vita et oratio et ipse animum ante se ferens vultus; illum tibi semper ostende vel custodem vel instance. Opus est, inquam, aliquo ad quem mores nostri se ipsi exigant: nisi ad Regam prava non corriges. Vale.

XII. SENECA LUCILIO SUO SALUTEM

[1] Quocumque me verti, argumenta senectutis meae video. Veneram in suburbanum meum et querebar de impensis aedificii dilabentis. Ait vilicus mihi non esse neglegentiae suae vitium, omnia se facere, sed villam veterem esse.Haec villa inter manus mes crevit: quid mihi futurum est, si tam putria sunt aetatis meae saxa? [2] Иратус илли проксимам случайем стоматачанди аррипио. В «Apparet» inquam «есть platanos neglegi: nullas habent frondes. Quam nodosi sunt et retorridi rami, quam tristes et squalidi trunci! Hoc non accideret si quis имеет циркумфодерет, si irrigaret ». Iurat per genium meum se omnia facere, in nulla re cessare curam suam, sed illas vetulas esse. Quod intra nos sit, ego illas posueram, ego illarum primum videram folium.[3] Conversus ad ianuam ‘quis est iste?’ inquam ‘iste decpitus et merito ad ostium admotus? foras enim Spectat. Unde istunc nanctus es? quid te delectavit: alienum mortuum tollere? ‘ At ille ‘non cognoscis me?’ inquit: ‘ego sum Felicio, cui solebas sigillaria afferre; эго сумма Philositi vilici filius, deliciolum tuum ‘. ‘Perfecte’ inquam ‘iste Delirat: pupulus, etiam delicium meum factus est? Prorsus potest fieri: dentes illi cum maxime cadunt. ‘

[4] Debeo hoc suburbano meo, quod mihi senectus mea quocumque adverteram apparuit.Complectamur illam et amemus; plena voluptatis, si illa scias uti. Gratissima sunt poma cum fugiunt; pueritiae maximus in exitu decor est; deditos vino potio extrema delectat, illa quae mergit, quae ebrietati summam manum imponit; [5] quod in se iucundissimum omnis voluptas habet in finem sui Differentt. Iucundissima est aetas devexa iam, non tamen praeceps, et illam quoque in extrema tegula stantem iudico habere suas voluptates; aut hoc ipsum successit in locum voluptatium, nullis egere.Quam dulce est cupiditates fatigasse ac reliquisse! [6] ‘Molestum est’ inquis ‘mortem ante oculos habere.’ Primum ista tam seni ante oculos debet esse quam iuveni — non enim citamur ex censu -; deinde nemo tam sene est ut неправильный unum diem speret. Unus autem dies gradus vitae est. Tota aetas partibus constat et orbes habet Circumductos maiores minoribus: est aliquis qui omnis complectatur et cingat — hic pertinet a natali ad diem extremum -; est alter qui annos adulescentiae excludit; есть qui totam pueritiam ambitu suo adstringit; est deinde per se annus in se omnia continens tempora, quorum multiplicatione vita components; mensis artiore praecingitur circuitlo; angustissimum habet dies gyrum, sed et hic ab initio ad exitum venit, ab ortu ad occum.[7] Ideo Heraclitus, cui cognomen fecit orationis obscuritas, «необычный» расследование, «умирает равным образом». Hoc alius aliter excepit. Dixit enim *** parem esse horis, nec mentitur; nam si dies est tempus viginti et quattuor horarum, necesse est omnes inter se dies pares esse, quia nox habet quod dies perdidit. Alius ait parem esse unum diem omnibus similitudine; nihil enim habet longissimi temporis spatium quod non ct in uno die invenias, lucem et noctem, et al.[8] Itaque sic ordinandus est dies omnis tamquam cogat agmen et consummet atque expleat vitam. Pacuvius, qui Syriam usu suam fecit, cum vino et illis funebribus epulis sibi parentaverat, sic in cubiculum ferebatur a cena ut inter plausus exoletorum hoc ad symphoniam caneretur: ‘bebtai, bebtai. [9] Nullo non se die extulit. Hoc quod ille ex mala Sovientia faciebat nos ex bona faciamus, et in somnum ituri laeti hilaresque dicamus,

vixi et quem dederat cursum fortuna peregi.

Crastinum si adiecerit deus, laeti recipiamus. Ille beatissimus est et securus sui owner qui crastinum sine sollicitudine exspectat; quisquis dixit ‘vixi’ cotidie ad lucrumurgit.

[10] Sed iam debeo epistulam includere. ‘Sic’ inquis ‘sine ullo ad me peculio veniet?’ Noli timere: жидкий секум ферт. Quare al liquid dixi? мульт. Quid enim hac voce praeclarius quam illi trado ad te perferendam? ‘Malum est in needitate vivere, sed in need vivere needitas nulla est.«Quidni nulla sit?» патент undique ad libertatem viae multae, breves faciles. Agamus deo gratias quod nemo in vita teneri potest: calcare ipsas требует лицензии. [11] ‘Эпикур’ инквизит ‘dixit: quid tibi cum alieno?’ Quod verum est meum est; perseverabo Epicurum tibi ingerere, ut isti qui in verba iurant nec quid dicatur aestimant, sed a quo, sciant quae optima sunt esse communia. Vale.

Сенека: Освобождение должника

Сенека, пожалуй, наиболее известен своим предполагаемым лицемерием: богатый наездник, поддержавший заслуги аскетизма.Его философский труд часто считается убежищем от его денежного богатства или отказом от него. И все же его письма пронизывают язык коммерции и долга. Опираясь на подходы Хабинека, Роллера и Уилкокса, в этой статье исследуется пересечение между языком Сенека и созданным им новым философским предметом: в нем предлагается, чтобы с помощью букв Сенека основал новую экономическую теорию, которая переосмысливает задолженность, а не отрицательную фискальную стоимость. , но как основа для образа жизни, посвященного философии.

Недавние обсуждения долга как в более широкой интеллектуальной, так и в общественной сферах («Долг Дэвида Грэбера : первые 5000 лет », Маргарет Этвуд «Окупаемость : долг и теневая сторона богатства» , движение «Захвати», проблемы студенческих ссуд) утверждали, что на протяжении всей истории долг был наделен религиозным и моральным весом, так что должника также клеймили и, что более важно, клеймили себя грешником и преступником. Таким образом, долг — это не просто финансовая ситуация, а, скорее, вся субъективность или сознание, которые сводят человека к его недостаточности.

Философское новое определение долга Сенеки меняет динамику, делая всех нас должниками. Язык экономики в Epistulae Morales предлагает альтернативную логику бухгалтерского учета. Бухгалтерский баланс Seneca отличается от обычного бухгалтерского учета: он отвергает фундаментальный принцип равновесия, согласно которому доходы и долги должны уравняться. Скорее, он продвигает принцип достаточности, при котором постоянно уменьшающегося баланса всегда достаточно: человек всегда в долгах, и это нормально.В начале переписки Сенека метафоризует свой банковский счет: omnia, Lucili, aliena sunt, tempus tantum nostrum est (1.3). Хотя все остальные активы на счете взяты в кредит ( aliena ), единственный товар, которым владеет Сенека, — это время. Моеровер, время как товар постоянно уменьшается: человек начинает жизнь с определенным его количеством, а оно постоянно уменьшается. Никакие депозиты никогда не поступают на счет.

Метафора рабства, которая, как мне кажется, переплетается с языком долга, также видна в письмах (Эдвардс).Действительно, первые три слова первой буквы (а также сборник) призывают адресата Луцилия «освободить себя для себя» ( vindica te tibi ). Таким образом, цель Epistulae Morales состоит в том, чтобы освободить читателя от понимания самости, основанной на долговой кабале по отношению к кредитору, и рассматривать все человечество как сообщество, состоящее из должников. По словам Сенека, долг — это не столько негативная позиция, сколько статус-кво.

Весь эпистолярный обмен сам по себе также является воплощением бухгалтерского дела, и, действительно, использование Сенека экономического языка поощряет такую ​​идентификацию.Подобно коммерции времени, подобным образом торговля корреспонденцией представляет собой постоянно уменьшающийся баланс: не только Луцилий никогда не отвечает, но и остаток оставшихся писем от Сенеки постоянно уменьшается по мере прохождения через Epistulae Morales .

Таким образом, Сенека строит новую экономику достаточности вместо традиционной бухгалтерии с нулевой суммой. Сенека вводит не только философское отношение к искусству жизни, но также новый вид отношения к науке о бухгалтерском учете, тем самым переопределяя идентификацию должника как форму субъективности.

.